Tweede proefje van project Antarctica, zout en zoet water.

We leerde ook dat de grootste hoeveelheid zoet water zich op Antarctica bevind. In de vorm van ijs en sneeuw dan wel. Dus mijn vraag aan Bloem was, Hoe komt het dat de oceaan rond Antarctica niet bevriest?
Ik was toch wel verrast toen ze zelf met het zout en zoet water af kwam.

Tijd voor een volgend experiment dus.

We namen twee potjes met water en Bloem roerde in één zout erdoor.

(ik heb niet direct gecheckt hoeveel zout ze erin heeft gedaan, aan de uitslag van het experiment te zien, iets te weinig.)

Na een paar uurtjes diepvries zag het water er zo uit.

Het zoete water was bevroren, en zoute ook wel een beetje, maar heel brokkelig van structuur, het was precies een granini ijs geworden.